انجام دادن تکالیف

مهم ترین مطلبی که والدین باید بدانند مدّت زمان مفیدی است که برای انجام تکالیف لازم است. این زمان برای سنین مختلف و بسته به شرایط دانش آموز متفاوت است. والدین هم باید شرایط سنی کودک را در نظر داشته باشند بطوری که کودکان و دانش آموزان پایه‌های ابتدایی را مدّت زمان زیادی وادار به انجام تکالیف نکنند و هم شرایط دیگر مربوط به دانش آموز را.

صاحب نظران تعلیم و تربیت مدّت زمات لازم برای انجام تکالیف را برای بچّه‌های کودکستان تا پایه دوم ابتدایی 10 تا 20 دقیقه در هر روز و برای پایه‌های بعدی دوره ابتدایی 30 تا 60 دقیقه پیشنهاد کرده‌اند. بنابراین والدین نباید جهت یادگیری بهتر دانش آموز و با این تصور که هر چه زمان بیشتری صرف مطالعه دانش آموز شود یادگیری او نیز بیشتر خواهد شد مدّت زیادی کودک خود را وادار به درس خواندن کنند. مسلّماً کودک در این مدّت زمان اضافی به کارهای دیگری مثل خیال بافی‌های ذهنی مشغول می‌شود.

3- به روش انجام تکالیف توسط فرزندتان دقّت کنید.

هر کودکی ممکن است تفاوت هایی در روش انجام تکالیف خود داشته باشد. قبل از اینکه روش خاصّی را به آن ها القا کنید یا بخواهید آن ها را کمک و راهنمایی کنید به روش آن ها توجّه کنید. ببینید در چه مدّت زمان بدون کمک شما می‌تواند تکالیفش را انجام دهد؟ چه اشکالاتی دارد؟ آیا خیال بافی در حین انجام تکالیف دارد؟ آیا مرتباً جای خود را عوض می کند؟ آیا در حین انجام تکالیف به کارهای دیگری هم می‌پردازد؟ یا اینکه حواس او به انجام تکالیفش است؟ پاسخ به این سوال ها به شما کمک می‌کند. 

4-  کودک را تشویق زبانی کنید.

نمی توان کودک را وادار به انجام تکالیف مدرسه کرد اما از آن جایی که نوشتن تکالیف ضروری است والدین با آگاهی و صبر پیشه کردن می توانند این را از کودک خود بخواهند.آنها می توانند با تمجیدهای کلامی به او برای انجام این کار انگیزه کافی بدهند.

چه قدر کلمات را خوب روی خط نوشتی

 حالا دیگه می تونی حروف را به اندازه ی مناسبش بنویسی، آفرین.

.خوش حال می شم می بینم که تکلیفتو مرتّب و تمیز می نویسی 

5- به کودک امکان انتخاب بدهید.

بهتر است کودک بداند بعد از آمدن از مدرسه چه بکند. اگر مایل است اول تلویزیون ببینید و بعد به تکالیف خود بپردازد این را تعیین کنید و با هم به توافق برسید یا این که بهتر است بداند که از او انتظار می رود بعد از یک چرت کوتاه باید شروع به انجام تکالیفش کند. سعی کنید انجام اوّلین تکلیف مدرسه را برای یک کودک کلاس اوّلی به یک خاطره خوب و جذّاب و توام با نشاط تبدیل کنید.

وقتی به بچّه ها امکان انتخاب داده می شود، بهتر عمل می کنند ، چرا که احساس می کنند کنترل بیش تری بر زندگی خود دارند. بهتر است انتخاب های محدود به فرزند خود پیشنهاد کنید. او در معرض انتخاب بین انجام و عدم انجام تکلیف مدرسه نیست ولی می تواند در مورد زمان آن دست به انتخاب بزند:

اوّل بازی بعد تکلیف مدرسه یا تکلیف مدرسه بعد خوردن خوراکی و تماشای تلویزیون. به تدریج کودک می فهمد هدف انجام کار است.

6- مسئولیت انجام تکالیف و وظیفه شناسی در این مورد را به او واگذار کنید.

برخی از والدین خود را مسئول کامل انجام تکالیف می‌کنند. به صورتی که در مدت انجام تکالیف بالای سر دانش آموز حضور دارند، زمان شروع انجام تکالیف را تعیین می‌کنند و راهنمایی های زائدی ارائه می‌کنند. هر چند لازم است والدین بویژه در سال های اوّل دبستان و آمادگی با نظارت خود برنامه‌ریزی و مسئولیت پذیری را به کودک خود آموزش دهند. اما برخی از والدین به اشتباه این مسئولیت را خود بر عهده می‌گیرند بنابراین نمی‌توانند احساس مسئولیت در قبال انجام تکالیف را به کودکان خود یاد دهند. به طوری که اگر یک روز مادر حضور نداشته باشد اصلاً به یاد هم نخواهد آورد که باید تکالیفش را انجام دهد.

بنابراین والدین با نظارت مفیدی که بر انجام تکالیف دارند کم کم باید کودکان را مسئولیت پذیر بار آورند. بطوری که در صورت عدم حضور والدین نیز احساس مسئولیت برای انجام تکالیف را داشته باشند. این والدین در سالهای بعدی تحصیل کم تر با مشکل درس نخواندن کودکان خود مواجه می‌شوند. به عبارتی چون والدین نمی‌توانند در تمام دوران تحصیل در انجام تکالیف فرزندان خود نظارت مستقیم داشته باشند با افت تحصیلی آنها مواجه می‌شوند. در حالی که اگر این احساس مسئولیت را از دوران کودکی در کودک شکل داده باشند با مشکلاتی از این قبیل مواجه نخواهند شد.

  -7وقت و جای معین برای تکلیف مدرسه در نظر بگیرید:

باز هم می گوییم از کودک هم چون بزرگ سال نمی توان انتظار داشت، این بار در چه مورد:

احتمالاً من و شما بتوانیم برای مدّتی در محلّی که صدای تلویزیون یا ضبط می آید کمی مطالعه کنیم اگر چه کار آسانی نیست، اما از کودک نمی توان انتظار داشت در جایی که دور و برش خوراکی و اسباب بازی و یا تلویزیون روشن هست یا هر وسیله ی مزاحم دیگری تکالیفش را انجام دهد.بنابراین نیاز به اتاقی هست که برای چند دقیقه هم که شده بتواند کارش را انجام دهد.

فراموش نشود کودکان در این سنین اگر فضای مناسب هم داشته باشند دست کم تخیّل گسترده دارند و نمی توان جلو خیال پردازی آن ها را گرفت.از این روست که آن ها نیاز به توجّه و نظارت والدینشان دارند.

8-  برنامه ریزی داشته باشید.

با کمک فرزند خود یک برنامه ی منظّم برای انجام تکالیف تهیّه کنید. برنامه را در یک محلّ مناسب و در دید او نصب کنید. برای تشویق او به انجام تکالیف می‌توانید در مقابل هر روز که تکلیف آن را به موقع ، خوب و دقیق انجام داده یک علامت بزنید و در آخر هفته اگر توانسته باشد تکالیف خود را خوب انجام دهد و با توجه به تعداد ستاره‌ها جایزه‌ای به او بدهید.

بهتر است جایزه مورد نظر را در همان حین برنامه ریزی معیّن کنید و در آخر برنامه آن را یادداشت کنید و یا برای کودکان کوچک تر شکل آن را بکشید. به این ترتیب عملکرد کودک دائماً در جلوی او قرار دارد و مسئولیت پذیری او نیز تقویت می‌شود. به تدریج می‌توانید تعداد ستاره‌ها را برای دریافت جایزه افزایش دهید. مثلا اگر در آغاز برنامه به ازای هر هفت ستاره می‌توانست جایزه را کسب کند در مراحل بعد به ازای هر 14 ستاره می‌تواند به جایزه مورد نظر برسد.

9-  برنامه زندگی خود را تنظیم کنید.

تنها تنظیم برنامه‌ای منظم برای انجام تکالیف فرزندان کافی نیست. برای زندگی خانواده خود نیز برنامه منظّمی داشته باشید. حتّی‌الامکان از برنامه‌های فوق برنامه و بدون برنامه‌ریزی قبلی خودداری کنید. مثل مهمانی ها و تفریح های بدون برنامه قبلی و... یا حدّاقل سعی کنید این برنامه‌ها مقارن با زمان انجام تکالیف فرزندان نباشد. اگرشما یک بار برنامه ی او را به خاطر برنامه‌های خود به هم بریزید، راه را برای بی‌ نظمی او فراهم ساخته‌اید. در کارهای دیگر خود نیز با برنامه و مسئولیت پذیر باشد. تا الگوی مناسبی برای فرزندان خود باشید. فرزندان تعهد و مسئولیت پذیری را در خانواده و با مشاهده ی رفتار والدین یاد می‌گیرند.

10-  تكليف مدرسه كار كودك است نه والدين.

گاها ديده شده برخي والدين بعد از اين كه از انجام تكليف توسط كودك نااميد مي شوند خود دست به كار شده و كار ناتمام فرزند را به گمان خود تمام نموده و در حق او به اصطلاح لطف ميكنند غافل از اين كه اين بزرگ ترين خيانتی است كه در حقّ كودك بی چاره روا مي دارند چرا كه با اين كار احساس مسوليت در قبال وظيفه ی محوّله را از فرزند خود ميگيرند و او را فردی وظيفه نشناس بار مي آورند .

پس يادتان باشد حتی اگر کودک اصلاً تكاليفش را انجام ندهد شما از انجام آن خود داري نمائيد! وظیفه ی والدين صرفاً این است که امکانات لازم برای انجام این کار از سوی کودک را فراهم کنند. پس در کودک مسئولیت انجام تکلیف را از کودکی ایجاد کنید و هیچ وقت شما کار او را انجام ندهید